Sonderingen: de garantie op
een basis waarop je kan bouwen

De statische sondering (in het Engels Cone Penetration Test - CPT) bestaat uit het indrukken van een kegelvormige punt in de grond met een constante snelheid van 2 cm/s. Tijdens het indrukken worden verschillende parameters gemeten, zoals de puntweerstand, de totale indringingsweerstand en de wrijvingsweerstand op de sondeerstreng of de lokale wrijving ter hoogte van de conus. Deze waarden kunnen zowel mechanisch (CPT-M) als elektrisch (CPT-E en CPT-U) worden gemeten. In het geval van CPT-U-testen wordt eveneens de waterspanning van de gesondeerde grond geregistreerd.
Sonderingen worden onder andere gebruikt voor de bepaling van de mogelijke funderingssystemen van een constructie, de nauwkeurige analyse van de lokale grondopbouw (aard van de grond, aanwezigheid van samendrukbare lagen, detectie van organische lagen, ...), en de controle van de juiste uitvoering van grondversteviging (bvb. Ballastkolommen).

Met een magnetoconus kan men nagaan of er explosieven aanwezig zijn in de ondergrond.  Tot ongeveer 1,5 m rond de conus kan er gemeten worden.  Hierbij zal men een raster moeten opstellen om het volledige gebied te kunnen onderzoeken.

Bij een conductiviteitssondering kan men de lagen met verschillende geleidbaarheid opmeten.  Deze metingen hangen af van de geleidbaarheid van het poriënwater, de grondsoort en de water-verzadigingsgraad. Deze metingen kunnen o.a. gebruikt worden voor het bepalen van de zoutwatertafel.

Een sondeerconus wordt in de bodem gesondeerd. Aan het oppervlak veroorzaakt men een geluidspuls die zich door de bodem beweegt. Als de diepte van een funderingspaal wordt onderzocht, wordt de geluidspuls direct op de kop van de funderingspaal gezet (hamer). In de sondeerconus wordt op bepaalde dieptes deze geluidspuls opgemeten. De seismische test vindt plaats gedurende de CPT test. Op regelmatige afstanden (bijvoorbeeld per gesondeerde meter) wordt de reguliere CPT test onderbroken om de seismische metingen te verrichten. De data wordt opgenomen door een seismisch data-acquisitiesysteem. Het tijdsinterval tussen het opwekken van het bronsignaal en de aankomst op diepte wordt vastgelegd door dit systeem.

Een seismische sondering is een sondering waarmee seismische golfsnelheden in de bodem gemeten worden. Hiermee kunnen specifieke bodemeigenschappen gerelateerd aan trillingen en de bodemopbouw in algemene zin worden gemeten. Ook kunnen objecten in de ondergrond worden aangetoond. Vanaf het aardoppervlakte wordt met een trillingsbron een geluidspuls de ondergrond in gestuurd. Deze zal zich door de ondergrond voortbewegen waarbij de snelheid en wijze van voortplanting van de golf afhankelijk is van de eigenschappen van de ondergrond. Met een seismische conus wordt vervolgens deze geluidsgolf in de ondergrond op verschillende diepten opgevangen door middel van 3-assige geofoons (tri-axiaal: X-, Y-, Z-richting). Op deze manier kunnen zowel de horizontale componenten als de verticale componenten van de geluidsgolven – de primaire drukgolf (P-wave) en de secundaire schuifgolf (S-wave) – worden gemeten. Deze zo gemeten seismische snelheden geven een indicatie van de grondparameters zoals de schuifspanningmodulus. Uit de seismische golfsnelheden zijn dynamische in-situ grondeigenschappen zoals low-strain shear modulus te herleiden. De dynamische grondeigenschappen worden gebruikt bij ontwerpen waar aardbevingscomponenten van toepassing zijn en voor machinefundaties, waar een dynamische belasting op de ondergrond wordt uitgeoefend.